TOPICS
(c)image: M HKA
Σε ολόκληρη την καλλιτεχνική πρακτική του, ο Ντάνι Ματές σταθερά διερευνά τις δυνατότητες και τους περιορισμούς της συγκέντρωσης της γνώσης με οπτικά μέσα. Πιστεύει ότι μπορεί κάποιος να αποκτήσει γνώση του κόσμου μέσα από τη δημιουργία εικόνων.
Μερικές από τις έννοιες που ανακύπτουν πιο συχνά στις συζητήσεις για το έργο του Ματές είναι η τάξη και η μέτρηση, η ανάλυση και η συστηματοποίηση. Οι έννοιες αυτές βρίσκουν εφαρμογή και στην αιτιολογημένη, επεξεργασμένη, σχεδόν κλασική σύνθεση Vivre d'abord [Πρώτα απ' όλα, να ζήσουμε], που περιλαμβάνει παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες έχει επιχρωματίσει ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιεί χρονολογούνται κυρίως από τη δεκαετία του 1930. Το γυμνό ανθρώπινο σώμα είναι παντού. Οι φωτογραφίες δείχνουν την εμμονή με την επιδίωξη της τελειότητας τη δεκαετία εκείνη, και την προπολεμική νοοτροπία που συνέδεε τη σωματική αγνότητα με τη διανοητική. Ο Ματές αποκαλύπτει αυτή τη γερμανική αντίληψη της Freikörper-Kultur, της λατρείας του ελεύθερου σώματος, ως βασικό στοιχείο της ναζιστικής εικαστικής κουλτούρας. Το Πρώτα απ' όλα, να ζήσουμε, όμως, πηγαίνει πολύ πιο πέρα από αυτή την αρνητική ιστορική εκδοχή σωματικότητας. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, περισσότερο για μια αξιολόγηση όλων των εκδοχών του ανθρώπινου σώματος (αθλητικά, παιδιάστικα, αρσενικά και θηλυκά σώματα, όλα κάνουν την εμφάνισή τους), στην οποία η ομορφιά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θνησιμότητα. Οι φωτογραφίες μάς προσελκύουν και μας απωθούν ταυτόχρονα.
Οι εικόνες εκπέμπουν συναισθήματα ελπίδας αλλά και απελπισίας, δύναμης και αδυναμίας, σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο. Το έργο διαπνέεται επίσης από μια αδιόρατη μελαγχολία και έναν ευαίσθητο, λεπτό και ταυτόχρονα χωρίς ελπίδα αισθησιασμό.